absurdus <a, um>
1.
3. (v. Personen)
| obsurdēscō |
|---|
| obsurdēscis |
| obsurdēscit |
| obsurdēscimus |
| obsurdēscitis |
| obsurdēscunt |
| obsurdēscam |
|---|
| obsurdēscās |
| obsurdēscat |
| obsurdēscāmus |
| obsurdēscātis |
| obsurdēscant |
| obsurdēscebam |
|---|
| obsurdēscebās |
| obsurdēscebat |
| obsurdēscebāmus |
| obsurdēscebātis |
| obsurdēscebant |
| obsurdēscerem |
|---|
| obsurdēscerēs |
| obsurdēsceret |
| obsurdēscerēmus |
| obsurdēscerētis |
| obsurdēscerent |
PONS OpenDict
Deseja acrescentar uma palavra, uma frase ou uma tradução?
Envie-nos um novo registo para o PONS OpenDict. Os projetos apresentados são analisados pela equipa editorial da PONS e incluídos nos resultados em conformidade.
Não há frases de exemplo à disposição.
Experimente com outra entrada.
Consulte o dicionário
- obstrudo
- obstruo
- obstupefacio
- obstupesco
- obstupidus
- obsurduissēs
- obsutus
- obtaedescit
- obtego
- obtemperatio
- obtempero