dis-putō <putāre>
1.
disputātor <ōris> m (disputo)
-
- Denker, der etw. gründlich erörtert; Verfechter einer Meinung
disputātiō <ōnis> f (disputo)
| disputō |
|---|
| disputās |
| disputat |
| disputāmus |
| disputātis |
| disputant |
| disputem |
|---|
| disputēs |
| disputet |
| disputēmus |
| disputētis |
| disputent |
| disputābam |
|---|
| disputābās |
| disputābat |
| disputābāmus |
| disputābātis |
| disputābant |
| disputārem |
|---|
| disputārēs |
| disputāret |
| disputārēmus |
| disputārētis |
| disputārent |
PONS OpenDict
Deseja acrescentar uma palavra, uma frase ou uma tradução?
Envie-nos um novo registo para o PONS OpenDict. Os projetos apresentados são analisados pela equipa editorial da PONS e incluídos nos resultados em conformidade.
Não há frases de exemplo à disposição.
Experimente com outra entrada.