Übersetzungen für „imiennik“ im Polnisch » Deutsch-Wörterbuch

imiennik (-iczka) <Gen ‑a, Pl ‑icy> [imjeɲɲik] SUBST m (f)

imiennik (-iczka)

Namensvetter(in) m (f)

Einsprachige Beispiele (nicht von der PONS Redaktion geprüft)

Polnisch

Jan posiadał jednak syna imiennika ze związku pozamałżeńskiego, który jednak nie miał praw do spadku po ojcu (chodzi zwłaszcza o tytuł książęcy).

pl.wikipedia.org

Dzieckiem okazuje się siedmioletni chłopiec, który jest jego imiennikiem.

pl.wikipedia.org

Trafił do imiennika, tylko że z siedzibą w Łęcznej.

pl.wikipedia.org